THEODORUS

I.

THEODORUS

Archiepiscopus Doruvernensis, in Anglia, quo Româ mislus fuerat, cum patriâ Tharsensis esset, saeculari et divinâ literaturâ et Graece instructus et Latine, nonullis Auctor est, vel saltem Colector Codicis Canonum Ecclesiae Britannicae, eo quod in Concilio Herefordiensi A. C. 673. librum protulisse legitur, in Antiqq. Britannicae Ecclesiae, qui Patrum Canones vocabatur, atque in eo Concilio probatus est, uti colligitur ex Beda, Hist. Eccl. l. 4. Sed librum illum non alium fuisse, quam Codicem Romanae Ecclesiae, ab eo Româ allatum, contendit Gerh. von Mastricht Hist. Eccl. § 89. et 91.

II.

THEODORUS

Asiae fluv. circa Bactros aurum secum ferens. Aristot. Item, palus, circa Hispaniam Baeticam. Avienus.

III.

THEODORUS

Episcopus Heracleae, in Thracia, sub Constantino Im peratore commentatus est in Psalmos, Matthaeum et Iohannem, ut et Epistolas Paulinas. Hieronym. de Scr. Eccl.

Item Presbyter, discipulus S. Pachomi, scripsit Epistolas insignes, etc. Gennad. Catal. Vir. Ill. Item, Episcopus Ancyranus, scripsit contra Nestorium. Item Presbutar, Scripsit de libris S. Dionysii, Photius Cod. 1. Item, Monachus Alexandrinus, auctor libir contra Themistium, Phot. cod. 108. Item Colophonius, Poematis auctor. Iul. Pollux, l. 4. c. 7.

IV.

THEODORUS

Monachus Sanctogallensis, in Helvetia, A. C. 680. Scripsit vitam S. Magni. Item Presbyter seu Episcopus Cantuariensis: Scripsit Poententiale, A. C. 690.

V.

THEODORUS

Patriarcha Alexandrinus, post Eulogium, cognomine Scribonius, obiit A. C. 610. post biennium. Item Patriarcha Antiochenus, A. C. 751. ab Hali Saracenorum Principe, ob literas ad Constantinum Copronymum missas, in exilium pulsus. A. C. 756. Item. Patriarcha Hierosolymitanus A. C. 759. Baron. in Annal.

Principes, aliique Viri Celebres.

VI.

THEODORUS

Philosophus, qui Α῎θεος cognominatus est, diseipulus Aniceris, Dionysii Logici et Aristippi, dicebat nugas esse, qui de Diis sermones haberentur, nec Deos esse; quare omnes ad furta, periuria et rapinas hortabatur, Suidas.

Finem omnium rerum gaudium et dolorem, quorum unum e prudentia, alterum e stultitia fluat, asleruit: Prudentiam et iustitiam bona; habitus his contrarios, male: volupatem et dolorem medium quid esse statuit. Crimina, non naturâ suâ, sed hominum opinione turpia esse docuit. Ob Atheismi dogma Athenis pulsus, secundum alios quoque, occisus est. Diogenes Laertius tamen l. 2, eius libir de Diis meminit, illumque magnopere laudat.

VII.

THEODORUS

Phoranius Episcopus in Arabia, Monothelitarum sectae auctor: a quo illam Sergius Episcopus Arsinoes hausit, qui Sergium Patriarcham Constantinopolitanum, Cyrum Episcopum Placidensem aliosque Praesules in suas partes petraxit: damnata haeresis est Concil. VI. Oecumen. A. C. 681. Baronius in Annal.

VIII.

THEODORUS

Praesiiariorum Sesti praefectus, rem cum quadam muliercula in subutbio habuit, atque aquaeductu per muros tenui penetrante lapidem unum eximens sub noctem exibat; et intrans lapidem reponebat: idque clam. Quam rem Cleoni quasi ludicrum quoddam faslus est. At ille, Abydenis hoc renuntians secretum, noctemque illunem observans, per aquaeductum, cum lapidem Theodorus exemislet et adulteriô occupatus esset, milites clam introduxit: qui custodibus interfectis et portis intus reseratis omnes copias admiserunt, sine labord Sestô potiti sunt.

IX.

THEODORUS

Tragoedus antiquissimus, quem Laertius in Theodoro Atheo laudat, inter nobiliores histriones, Hic ferre numquam voluit, ut actor aliquis fabularum ante se prodiret in scenam, etiamsi humilis esset et nullius prae se existimationis, rationemque eiuslrei attulit, quod sepctatores ita primis a ctionibus capi solerent, ut non facile sequuturas deinde, quamquam meliores, probare vel lent. Aristot. l. 8. Polit. c. 17.

X.

THEODORUS

Vide Methodius I. Patriarch. Constantinopolitanus.

XI.

THEODORUS

a Sallustio Praetorii Praefecto quaestioni subiiectus, in eculeo, vultu laetô et securô Psalmum cecinit, obstupescente Sallustiô, cuiiuvenis, causam rogatus, se a ievene quodam, sudroes sibi abstergente et subinde frigidam affeundente, corroboratum fuisse, respondit. Rufin. l. 1. c. 36. Imperante Iulianô.

XII.

THEODORUS

e municipio Diomeâ, ob mollem libidineminfamis et servili origine. Vide Schol. in Aristoph. Acharn. p. 399. G. 2.

XIII.

THEODORUS

fil. Iohannis Basilidis II. inde Feder-Ianowitz patriô sermone dictus, M. Moscoviae Dux, successit Patri A. C. 1584. Vallum ingentis logitudinis inter Tartariam Precopensem et Russiam, quod desectis arborum truncis superingestâ terrâ constat, ad prohibendos Tartarorum quottidianos incursus, struxit: cetera igeneiô socors socium in Imperio fecit Borisium Fedrovitium. Obiit A. C. 1597. succeslore Borisiô seu Borislaô: sed huic mox turbata successio, et per integrum decennium tota Russia, a Pseudo-Demetriis inprimis variis, miserum in modum afflicta est: donec Michael Fedrovitius, ex eiusdem Iohannis Basilidis Ducis Familia pristinam quietem reduxit, in cuius posteritate hodiernum Imperium durat. Vide hîc passim, ubi de Michaele modo dicto, Moscovia, Pseudodemetriis etc.

XIV.

THEODORUS

post Iohaunis I. mortem, A. C. 687. a militibus electus eontra Petrum Archipresbyterum, a Clero creatum; unde dissidum, quod Conone substitutô utcumque sedatum est. Post cuius mortem, Theodorus cum Paschali Archidiacono de successione contendit, botinuitque contra Sergium I. qui non, nisi post mortem Theodorics, sedem oddupavit.

Patriarchae Constantinopol. et Alexandrini.